ผมเป็นคนนึงที่โตมาในครอบครัวคนจีนแท้ๆ (พ่อและแม่) ที่บ้านผมเด็กๆแทบไม่ให้เงินใช้เลยจนติดใช้เงินน้อย คือว่าถ้าให้เก็บเงินยังง่ายกว่าใช้เงิน
เวลาไปห้างแทบไม่ได้ซื้อของเลยถ้าของนั้นไม่จำเป็นจริงๆ แต่ถ้าซื้อก็จะซื้อของดีในราคาปานกลาง เวลาไปเข้าห้างหัวจะคิดราคาเหมือนเครื่องคิดเลขทันที
พอเงินเดือนออกจะเอาเงินไปฝากถึง 50 เปอร์เซ้นต์ของเงินเดือนจนบางเดือนต้องคิดว่าฝากเยอะไปไหม ผมเคยฝากถึงเดือนละ 10,000 อยู่ปีหนึ่ง
จนปีถัดมาผมตั้งใจว่าจะฝากน้อยลง แต่พอเอาเข้าจริงๆก็ฝากหลายพันอีก ช่วงที่ผมอยู่ต่างจังหวัด 4 ปีหลังเรียนจบเป็นช่วงที่ผมเก็บเงินได้มากหาเงินได้มาก
และสนุกกับการคิดว่าจะทำอะไรขาย จะเก็บเงินได้เท่าไหร่อีก จนมีความสุขกับการใช้เงินประหยัด ผมซื้อของด้วยเงินสดทุกอย่างยกเว้นบ้าน
ผมยอมรับว่าการได้อยู่ต่างจังหวัดหลังเรียนจบ ทำให้ผมเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก และรู้จักการใช้ชีวิตพอเพียงแบบในหลวง ไม่โลภและมีความสุข ในแบบของเรา
ตอนนี้กลับมากรุงเทพ เพราะด้วยความอยากก้าวหน้า กลับรู้สึกว่าทำไมกิเลสสิ่งเย้ายวนเยอะจัง แต่ผมขอบคุณพ่อแม่ที่ไม่เลี้ยงตามใจจนเกินไปตอนเด็ก
มีเพื่อนคนไหนเป็นแบบผมไหมครับ แลกเปลี่ยนความเห็นกันในฐานะคนกรุงเทพที่ไปอยู่ต่างหวัดนานครับ
ใครเป็นแบบนี้บ้าง "ประหยัดจนเป็นนิสัย"
เวลาไปห้างแทบไม่ได้ซื้อของเลยถ้าของนั้นไม่จำเป็นจริงๆ แต่ถ้าซื้อก็จะซื้อของดีในราคาปานกลาง เวลาไปเข้าห้างหัวจะคิดราคาเหมือนเครื่องคิดเลขทันที
พอเงินเดือนออกจะเอาเงินไปฝากถึง 50 เปอร์เซ้นต์ของเงินเดือนจนบางเดือนต้องคิดว่าฝากเยอะไปไหม ผมเคยฝากถึงเดือนละ 10,000 อยู่ปีหนึ่ง
จนปีถัดมาผมตั้งใจว่าจะฝากน้อยลง แต่พอเอาเข้าจริงๆก็ฝากหลายพันอีก ช่วงที่ผมอยู่ต่างจังหวัด 4 ปีหลังเรียนจบเป็นช่วงที่ผมเก็บเงินได้มากหาเงินได้มาก
และสนุกกับการคิดว่าจะทำอะไรขาย จะเก็บเงินได้เท่าไหร่อีก จนมีความสุขกับการใช้เงินประหยัด ผมซื้อของด้วยเงินสดทุกอย่างยกเว้นบ้าน
ผมยอมรับว่าการได้อยู่ต่างจังหวัดหลังเรียนจบ ทำให้ผมเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก และรู้จักการใช้ชีวิตพอเพียงแบบในหลวง ไม่โลภและมีความสุข ในแบบของเรา
ตอนนี้กลับมากรุงเทพ เพราะด้วยความอยากก้าวหน้า กลับรู้สึกว่าทำไมกิเลสสิ่งเย้ายวนเยอะจัง แต่ผมขอบคุณพ่อแม่ที่ไม่เลี้ยงตามใจจนเกินไปตอนเด็ก
มีเพื่อนคนไหนเป็นแบบผมไหมครับ แลกเปลี่ยนความเห็นกันในฐานะคนกรุงเทพที่ไปอยู่ต่างหวัดนานครับ